Ignacio Manuel Altamiranonun əsərinə başlıq verən qulduru təsvir etdiyi roman parçası.
O, otuz yaşlarında, hündür boylu, nisbətli, arxası Herkul olan və sözün əsl mənasında gümüşlə örtülmüş bir gəncdi. Gəzdiyi at üstün bir turş, hündür boylu, əzələli, möhkəm, kiçik dırnaqları olan, bütün dağ atları kimi güclü tündləri olan, incə boyunlu və ağıllı və dik başlı idi. Cütçülərin "döyüş atı" dedikləri bu idi.
Atlı o dövrün quldurları kimi geyinmişdi və bizim günümüzün ən çox vuruşan charroları kimi. Gümüş naxışlı qaranlıq parça gödəkçə, eyni metal zəncirlər və bağcıqlarla birləşdirilmiş, ikiqat sıra gümüş “eskutonlar” olan gödəkçələr geyinirdi; iri və yayılmış ağzı ilə tünd yunlu bir şapka ilə örtdü və hər ikisinin üstündə də, altında da qızıl ulduzlarla işlənmiş enli və qalın gümüş şevron lent var idi; Dəyirmi və yastı fincan qızıl üzüklərlə bitən, öküz şəklində hər tərəfə iki gümüş lövhənin düşdüyü ikiqat gümüş şal ilə əhatə olunmuşdu.
Üzünü örtən eşarpdan əlavə, jiletinin altından yun köynək və kəmərində gümüşlə işlənmiş qara lak dəri qabıqlarında fildişi saplı bir cüt tapança da taxırdı. Kəmərə bir "kanana", patron kəmər şəklində və tüfəng patronları ilə doldurulmuş ikiqat dəri kəmər, yəhərdə də eyni materialla işlənmiş, gil sapı daxil edilmiş bir paçka bağlandı.
Minib getdiyi yəhər cəsarətlə gümüşlə naxışlanmışdı, iri kafel və üzənələr kimi gümüş kütləsi idi və atın cilovu papaqlar, ulduzlar və şıltaq fiqurlarla dolu idi. Qara kovboyun üstündə, gözəl keçi tükü və yəhərdən asılmış bir müşk, onun da naxışlı kətanında asılmışdı və kafelin arxasında böyük bir rezin qapağın bağlandığı görünürdü. Həm də hər yerdə, gümüş: yəhərdəki tikmədə, pommeldə, örtüklərdə, yəhərin başından asılmış pələng dəri yarıqlarında, qollarda, hər şeydə. Bu, çox gümüş idi və onu hər yerə yandırmaq üçün səy göstərdi. Bu həyasız, kinayəli, zövqsüz bir ekran idi. Ay işığı bu ansamblın parıltısını yaratdı və atlıya bir növ gümüş zirehdə qəribə bir xəyal görünüşü verdi; öküz üzüyü picador və ya rəngarəng Müqəddəs Həftə yüzbaşı kimi bir şey. ...
Ay zirvədə idi və gecə on bir idi. "Gümüş" bu sürətli araşdırmadan sonra çayın yatağına doğru ağaclarla dolu bir kənarın kənarındakı bir döngəyə çəkildi və orada kölgədə mükəmməl gizlənmiş və quru və qumlu çimərlikdə ayağa sahilə çıxdı. Kəndi bağladı, atını atın sərbəst buraxdı və lassonun əlindən alaraq su içmək üçün qısa bir məsafəyə buraxdı. Heyvanın ehtiyacı ödənildikdən sonra yenidən qarşı-qarşıya gəldi və üstündə çevik bir şəkildə oturdu, çayı keçib sahilə çıxan və ağacların çəpərləri ilə əmələ gələn dar və kölgəli xiyabanlardan birinə girdi. bağlar.
Geniş və möhtəşəm bir bağın daş hasarlarına çatana qədər bir neçə dəqiqə sürətlə və təvazökarlıqla getdi. Orada yarpaqlı dalları xiyabanın bütün eni bir tonoz kimi əhatə edən nəhəng bir sapote ətəyində dayandı və gözlərini ətrafı örtmüş sıx kölgəyə nüfuz etməyə çalışdı, ardıcıl olaraq iki dəfə bir növ səs səsləndirməsi ilə kifayətləndi. :
-Psst ... psst ...! Tezliklə ağ bir fiqurun peyda olduğu çəpərdən eyni təbiətin başqa birinin cavab verdi.
-Manuelita! - yavaş səslə "gümüş" dedi
-Mənim Zarco, budur! şirin bir qadının səsi cavab verdi.
O adam, adı bütün bölgəni terrorla dolduran məşhur quldur Zarco idi.
