Dağa gəzinti, meskitlər arasında sığınacaq, nənə və baba üçün vəsatət və Guadalupanaya təqdimlər. Yarım səhradan meşəyə qədər çiçəklər, şəxsiyyətlərini qorumaq üçün mübarizə aparan Otomí xalqının sinkretizmində qarışır.
Dona Josefina masanın üstünə bir boşqab nopales və lobya qoyarkən ev sobasının qoxusu bürüdü. Mezənin üstündə Cerrito Paradonun silueti ayın parıltısı ilə çəkilmiş və qaranlıq üfüqdə yarı səhra görünməkdə idi. Cerro del Zamoranoya illik dörd günlük gəzintinin başlayacağı Queretaro, Toliman'daki Higueras'ın bu Otomí bölgəsində canlanan Mesoamerican-Hispanik şəhərlərində gündəlik həyatdan götürülmüş bir mənzərə kimi görünürdü.
Səhəri gün, çox erkən, baqajımızı aparacaq eşşəklər hazır oldu və səyahətə gedən iki Müqəddəs Xaçdan birini qısqanclıqla qoruyan ibadətgahın yerləşdiyi Mesa de Ramírez icmasına getdik. Bu icmanın başında Don Guadalupe Luna və oğlu Feliks dururdu. Səkkiz ildir bölgəni tədqiq edən antropoloq Abel Piña Perusquia-ya görə, Müqəddəs Xaç ətrafındakı müqəddəs gəzinti və dini fəaliyyətlər, Higueras bölgəsini təşkil edən on iki icmanın dini liderlərindən bəri, regional birliyin bir növüdür. hər il iştirak edirlər.
Çarmıxa cavabdeh olan uşağın rəhbərlik etdiyi bir mərasimdən sonra zəvvarlar sırası quru və dolama yollara qalxmağa başladı. Musiqilərin fleytalarını və təbillərini əsirgəmədən əllərində maguey yarpaqlarına bükülmüş səhra çiçəkləri və səyahət üçün lazımlı qidaları gəzdirirlər.
"Vadinin" sonuna çatdıqda, Maguey Manso icmasının xətti zirvədə meydana çıxdı və xaçlar və mayordomos arasında qısa bir təqdimatdan sonra yol yenidən davam etdirildi. O vaxt qrup dağın başında yerləşən ibadətgahın Bakirəsinə təklif etmək istəyən təxminən yüz nəfərdən ibarət idi. Dəqiqələr sonra yeddi dayanacağın birincisinin edildiyi açıq bir ibadətgaha çatırıq, orada qurbanları olan xaçlar qoyulur, copal yandırılır və dörd əsas nöqtəyə dualar oxunur.
Səyahət əsnasında Maguey Manso icmasının uşağı Don Cipriano Pérez Pérez, mənə 1750-ci ildə Pinal del Zamoranodakı bir döyüşdə özünün Allaha əmanət etdiyi bir əcdadı cavab verdiyini söylədi: “... məni hörmət edirsinizsə, yox narahat ol ki, səni xilas edəcəyəm. " Və belə oldu. O vaxtdan bəri, nəsillərdən-nəsillərə Don Ciprianonun ailəsi həcc ziyarətinə rəhbərlik edir: "... bu sevgidir, səbr etməlisiniz ... Mən gedəndə oğlum Eligio qalacaq ..."
İrəli getdikcə ətraf mühit dəyişməyə başlayır. İndi alçaq meşə bitki örtüyünün yanında gəzirik və birdən Don Alejandro uzun karvanı dayandırır. İlk dəfə iştirak edən uşaqlar və gənclər bəzi budaqları kəsib ikinci dayanacağın ediləcəyi yeri süpürməyə davam etməlidirlər. Məkanı təmizlədikdən sonra iki zolaq düzəldərək kiçik bir daş qurbangahın ətrafında əks istiqamətlərdə dövrəyə başlayan zəvvarlar daxil olurlar. Nəhayət xaçlar bir meskitin altına qoyulur. Kopalın tüstüsü duaların səs-küyünə qarışır və tər kişilərdən və qadınlardan axan göz yaşları ilə qarışdırılır. Dörd külək üçün dua bir daha oxunur və emosional an müqəddəs xaçlar qarşısında copalın işıqlandırılması ilə sona çatır. Yemək vaxtı gəldi və hər ailə zövq almaq üçün qruplara toplaşdı: lobya, nopales və tortillas. Yolda davam etdikdən bir müddət sonra təpələri ziqzaq edərək hava soyuyur, ağaclar böyüyür və uzaqdan bir maral keçir.
Kölgələr uzandıqda düşərgə qurduğumuz böyük bir mesquitin qarşısında yerləşən başqa bir ibadətgaha çatırıq. Gecə boyu dualar, fleyta və tabur səsi dincəlmir. Günəş doğmazdan əvvəl çantaları olan heyət yoldadır. Şam-palıd meşəsinin dərinliyində və meşəli bir dərədən aşağı enərək kiçik bir axarın üstündən keçib zəng səsi uzaqlara yayılır. Don Cipriano və Don Alejandro dayanır və zəvvarlar istirahət etmək üçün yerləşmişlər. Uzaqdan mənə təmkinli bir siqnal verirlər və mən də onları izləyirəm. Bitki örtüyü arasındakı bir yola girirlər və nəhəng bir qayanın altında yenidən görünmək üçün gözümdən itirlər. Don Alejandro bir neçə şam yandırdı və bir az çiçək qoydu. Yalnız dörd nəfərin qatıldığı mərasimin sonunda mənə dedi: "deyilən nənə və baba təklif etmək üçün gəlirik ... kimsə xəstədirsə, soruşulur və sonra xəstə insan ayağa qalxır ..."
Bölgədə məskunlaşmış Chichimeco-Jonaces olan "nənə və babalar", on yeddinci əsrdə ərazilərə hücumlarında İspaniyanı müşayiət edən Otomi qrupları ilə qarışıq oldular, bu səbəblə mövcud köçkünlərin əcdadı sayılırlar.
Bir təpədən sonra bir başqası, digəri də izlədi. Cığırdakı bir çox döngədən birini döndərərkən, meskit ağacında əyilmiş bir oğlan, ağacda qeyd etdiyi rəqəmi 199-a çatana qədər zəvvarları saymağa başladı. "Bu yerdə insanlara həmişə deyilir.", O mənə, "... həmişə edilmiş ..." dedi.
Günəş batmadan yenə zəng çaldı. Gənclər bir daha düşərgə salacağımız yeri süpürməyə gəldilər. Yeri gəldiyim zaman mənə Guanajuatodakı Tierra Blanca tərəfə şimal tərəfə baxan, eni 15 metr, eni 15 metr olan bir boşluq olan nəhəng qayalı bir sığınacaq təqdim etdilər. Arxa planda, qayalı divarın yuxarı hissəsində, Guadalupe Bakiresi və Juan Diegonun, daha da az hiss olunan Üç Müdrik Adamın ancaq görünən şəkilləri var idi.
Meşəlik dağın kənarından keçən yolda zəvvarlar daşlı əraziyə görə yavaş və ağrılı şəkildə diz çökdülər. Xaçlar görüntülərin altına qoyuldu və ənənəvi namaz qıldı. Şamların və kaminlərin yandırılması divarlardan aşağı süzüləndə və əks-səda dualara cavab verəndə keşik məni şoka saldı.
Növbəti səhər dağın şimalından gələn soyuqdan bir az uyuşduq, zirvəyə qalxan ağır yolu tapmaq üçün yol boyu geri qayıtdıq. Şimal tərəfdə, böyük bir qayanın üstünə qoyulmuş daşlardan hazırlanmış kiçik bir ibadətgah, monolit üzərində təcəssüm etdirilmiş başqa bir Guadalupe bakirəsinin şəklinin altına qoyulmuş Müqəddəs Xaçları gözləyirdi. Feliks və Don Cipriano mərasimə başladılar. Kopal dərhal kiçik korpusu doldurdu və bütün təqdimlər təyinat yerinə qoyuldu. Otomí və İspan dilinin qarışığı ilə sağ-salamat çatdığı üçün özünə təşəkkür etdi və dualar göz yaşları ilə birlikdə axdı. Təşəkkürlər, günahlar keçdi, məhsul üçün su istəkləri verildi.
Dönüş yox idi. Bitkilər yarı səhrada təklif etmək üçün meşədən kəsiləcək və dağdan enmənin əvvəlində yağış damcıları yağmağa başladı, aylardır lazım olan bir yağış. Görünən odur ki, dağın nənəsi və baba təklif edildiyi üçün xoşbəxt idilər.
