İlk Yuxu silvadır, uzun bir elmi şeirdir: sonsuz zahiri və içi gəzən ruhun tənha təcrübəsini, biliyə doğru yüksələn ruhu və nəhayət, bir düşmə ilə başa çatdığını təsvir edir.
Paradoksal olaraq özünü görmə qabiliyyəti olmayan bir görmədir. Sor Juana, bədənin yatdığı müddətdə ruhunun supralunar sferalar vasitəsilə həcc ziyarətinə getdiyini, insanın özü qədər köhnə bir mövzu olduğunu və İlahi Komediyasında Platon, Ksenofon, Danteni özündə cəm edən ruhu, fərqli fəlsəfi və ədəbi ifadələrə sahib olduğunu söyləyir. orta əsrlər, Kepler Somnium və daha sonra Kircher'in Iter exstaticum, bir çox digər təzahürlərə əlavə olaraq.
Sor Juana'nın bu şeirdə bəhs etdiyi sonsuz kainat Ptolemaik astronomiyanın sonlu kainatı olsa da, təsvir etdiyi intellektual duyğu sonsuzluqdan əvvəl baş dönmə duyğusudur. Konsepsiyalardan hazırlanmış əqli piramidanın yuxarı hissəsində dayandırılıb - Octavio Paz deyir - ruh, yolların uçurum və sonsuz qayalar olduğunu görür. Şeirin məzmununu parçalaya bilsəydik, elə bir şəkildə deyə bilərik ki, səhvən sadə bir şəkildə, Bədənin yatarkən ruhun üstün kürəyə necə qalxdığını izah edən; Orada o qədər gərgin, geniş və işıqlı bir görmə gördü ki, onu göz qamaşdırdı və kor etdi. Cavab verdi ki, bu dəhşətdən sonra yenidən addım-addım tırmanmaq istədi, amma bacarmır; günəşin başqa hansı yola getməyinə şübhə etdiyi zaman günəş doğulub onu oyadır.
Bu şeir Sor Juananın yaradıcılığında həlledici bir əhəmiyyətə malikdir - özü Sor Filotea'ya Cavabında, "Yuxu dedikləri bir kağız parçasından" daha çox zövq üçün heç bir şey yazmadığını söyləyir - yalnız yazıçının üstünlüyünü özündə möhkəmləndirdiyinə görə deyil. müasirləri və əcdadları, lakin bədii düşüncənin ən böyük mövzularından biri olan poetik və fəlsəfi bir şəkildə işlədiyinə görə: ümumi biliyin mümkünsüzlüyü, Uca Həqiqətə çatmağa çalışmanın faydasızlığı, ruhun hikmətdən əvvəlki kiçikliyi.
Budur əslində 1000-dən çox misralı şeirdən bir parça:
Piramidal, taleyüklü, kölgə doğulan torpaqdan, Cənnətə, əbəs obelisklərdən, təkəbbürlü nöqtədən, ulduzlar kimi görünməyə dırmaşmaq üçün, Gözəl işıqları həmişə, həmişə parıldasa da, qara buxarları ilə qorxunc qaçaq kölgəni qorxutan qaranlıq müharibə, qaranlıq hələ tanrıça orbinin qabarıq üstünə çatmamış qaşlarını çəkmiş, üç gözəl üzü ilə üç dəfə gözəl görünən, tənəffüs edən yoğun nəfəslə sislənmiş havanın yalnız sahibi olaraq qalmış: və səssiz imperatorluğun razı sükunətində yalnız itaətkar səslərə icazə verilmişdir , səssizliyin hətta gec uçuşla kəsilməməsi və pis qulaq və daha da pis ruhun oxunması ilə xəcalətli Noctine məni müqəddəs qapılardan uzaqlaşdırır, görkəmli göyərtənin resessivi, cəhdlərini bacara bilən ən uğurlu boşluqları boşluq açır və müqəddəs parlayan müqəddəs fənərlərə çatır. şəffaf likördə bədnam olmasa da sönən çoxillik alovun, m Atheria crasa, meyvələrindən olan Minerva ağacını, ürəkaçan ürəkləri sıxan presləri və təslim olmağı, həm də bağ evinin döndüyünü gördüklərini, toxumalarını Bacchus tanrılığına yönəltdiklərini, artıq hekayələri fərqli izah etmir, hirsli bir şəkildə dəyişdirildiyi təqdirdə, ikinci forma duman, bəzən qanadlı lələksiz qaranlıqda hələ də qorxaraq görünmək ...
