Müstəmləkə dövrü İspan yazıçılarını Yeni İspaniyaya maraq göstərməyə sövq etdi. Bu dövrün ədəbiyyatı haqqında daha çox məlumat əldə edin ...
Müstəmləkə, daha dəqiq desək Barok dövrü inkişaf etdikcə, Köhnə və Yeni olan iki İspaniya bir-birinə daha çox bənzəməyə meyl göstərdi, lakin aralarında böyük ziddiyyətlər var idi. Bir çox İspan yazıçısı yeni torpaqlara gəlmək istədi: Servantes özü xaricdəki krallıqlarda boş yerə müxtəlif vəzifələr istədi, qüdrətli mistik San Juan de la Cruz ölüm yolunu bağladığı zaman getməsinə hazırlaşırdı və digər yazıçılar, məsələn. Juan de la Cueva, Tirso de Molina və usta Eugenio de Salazar bir neçə ili yeni torpaqlarda keçirdilər.
Bəzən bir sənətçi əsərlərinin Yeni Dünyanın barok mədəniyyətinə göstərdiyi təsirə daimi varlığını əlavə etdi, lakin Yeni İspaniyanın ədəbi ifadəsi Carlos de Sigüenza y Góngora, Sor Juana Inés de la Cruz, Bernardo de Balbuena, Juan Ruiz de Alarcón, Francisco Bramón, Miguel de Guevara - Məşhur sonet sayılan "Tanrım məni səni sevməyə təşviq etmir" sonetinə layiq görülən Michoacan, nə San Juan de la Cruz'dan, nə Santa Teresa'dan, hətta Fraydan. Juan de Torquemada.
Ədəbi barokdan danışarkən bəzi mülahizələr yürüdə bilərik: Bəlkə də ədəbi barokun ən qabarıq xüsusiyyəti, əksinədir. Əsərlərdə özünü bir paradoks, ziddiyyət və tezin və antitezin istifadəsi kimi göstərən bu xiyarosuro, dilin barok istifadəsinin az qala birmənalı əlamətidir: məsələn, Sor Juana Inés de la Cruz sonetini düşünək: “al Bu nankorluq məni bir sevgilini axtarmağı tərk edir, / məni izləyən nankorluq edir / Sevgimin pis davrandığı insana daima pərəstiş edirəm; / mənim sevgimin daim axtardığı pis rəftar ”, onda həm mövzu, həm də istifadə olunan sözlər birinin və əksinin mütləq bir nümayişidir.Yazar özünəməxsusluq iddiasında deyil, nə İntibahda, nə də Barokda bugünkü kimi əhəmiyyət kəsb etmir. əksinə əksinə, aydın İspan dilində “bənzəmək, davranışları və ya jestləri təqlid etmək” olan demímesisoimitatio anlayışı çox vaxt yazıçıya yaxşı şöhrət və şöhrət qazandırırdı. Bu, bir əsər yazanın erudisiyasına və nüfuzuna zəmanət verirdi. Ümumiyyətlə, salnaməçi mənbələrini ifadə edir və onu təsir edən müəllifləri vurğulayır, ümumiyyətlə bənzətməni universal bir kontekst daxilində özlərinə daxil etmək üçün qururlar. Məsələn, Sor Juana, ənənəvi barok analoq kodunun ənənəvi qaydalarına riayət edir: kiməsə hörmət göstərməyə gəldikdə, məsələn, Allegorical Neptun məsələsində, onu klassik bir tanrıya bərabərləşdirir.Lirik dövrün ən populyar janrı idi, və onun arasında sonnet xüsusi yer tutur. Əlbətdə digər janrlar da becərildi: salnamə və teatr, dissertasiya və müqəddəs hərflər və digər kiçik sənət əsərləri. Barok şairlər hiylələri ilə paradoksal, antitetik, ziddiyyətli, şişirdilmiş, mifoloji, ədəbi təsir, böyük təsirlər, təəccüblü təsvirlər, şişirtmə. Ayrıca anagramlar, emblemlər, labirentlər və simvollar kimi ədəbi oyunlar və qəribələr hazırlayırlar. Şişirtmənin dadı bədiiliyə və ya əksinə barok bir şəkildə deyərdik ki, mövzular dəyişə bilər, lakin ümumiyyətlə hiss və ağıl, müdriklik və cəhalət, cənnət və cəhənnəm, ehtiras və sakitlik, müvəqqətilik, həyatın boşluğu arasındakı ziddiyyətlərdən danışırlar. , zahiri və həqiqi, bütün formalarında ilahi, mifoloji, tarixi, elmi, əxlaqi, fəlsəfi, satirik. Ritorika üçün culteran vurğusu və bariz bir zövq var.
Dünyanın bir təmsil, bir maskarad olduğunu dərk etmək, ədəbiyyatın içərisində və xaricində Barokun zəfərlərindən biridir.
